Νοέ
Αντικρίζεις το πρόσωπο της… ή μόνο τα μάτια της και αβασάνιστα ξεστομίζεις τη φράση: «Δείχνεις κουρασμένη»Και εκείνη σε κοιτά αμήχανα και χαράζει μια ιδέα χαμόγελου θλίψης για αυτό που άκουσε. Ίσως και να σταθεί στον καθρέπτη αργότερα για να διακρίνει τι είναι αυτό που τόσο εμφατικά χαρακτήρισες κούραση; Οι ρυτίδες, οι μαύροι κύκλοι, η έκφραση των ματιών της, ή όχι υγιής όψη της; Ή κατάφερες να διακρίνεις την πραγματική ψυχική της κούραση που προσπάθησε να κρύψει από το διαπεραστικό σου βλέμμα; Και ειλικρινά τώρα! Θεωρείς ότι με την φράση αυτή δείχνεις την έγνοια σου, το νοιάξιμο σου, την αγάπη σου, την κατανόηση σου, το γνήσιο ενδιαφέρον σου για τους λόγους που δείχνει κουρασμένη; Σου έχω νέα! Όχι δεν το δείχνεις! Αντίθετα κάνεις έναν άνθρωπο λυπημένο. Τον κάνεις να αναρωτιέται τι ακριβώς κινητοποίησε την παρατήρηση σου. Η ταλαίπωρη όψη; Το αμείλικτο πέρασμα του χρόνου; Ο πόνος της ψυχής που δεν κρύφτηκε;
Το πραγματικό μας ενδιαφέρον έχει και άλλους τρόπους επικοινωνίας να εκφραστεί. Πιο ανθρώπινους. Πιο ευαίσθητους. Ίσως με ένα άγγιγμα εμψύχωσης, ίσως με μια αυθόρμητη ζεστή αγκαλιά χωρίς λόγια, ίσως με το να προσφερθείς λέγοντας «είμαι εδώ για εσένα»…Είναι βέβαιο ότι θα εκτιμηθεί πολύ περισσότερο από την… «κουρασμένη» και θα απαλύνει την ψυχή της. Γιατί μπορεί να μην φαίνεται μόνο. Μπορεί να είναι όντως βαθιά κουρασμένη από αγώνες και μάχες που δίνει και που εσύ δεν γνωρίζεις. Γι αυτό κράτα τις « μελιστάλαχτες» κριτικές της έγνοιας για τον εαυτό σου!
