Αποχαιρετώντας τις διακοπές

Η μέρα μικραίνει, η θάλασσα ηρεμεί, ο κόσμος σιγά σιγά φεύγει για την πόλη. Μία μία οι ομπρέλες κλείνουν, τα σοκάκια του νησιού ερημώνουν, οι γλάροι ακούγονται πιο εκκωφαντικοί καθώς συνοδεύουν το απαλό κύμα που σκάει στην ακτή. Και μεις, κλείνουμε τη βαλίτσα και κοιτάζουμε με βλέμμα υπνωτισμένο την προβλήτα του νησιού που ολοένα και περισσότερο απομακρύνεται. Κρατάμε στο χέρι το βραχιολάκι με τα κοχύλια, σα φυλακτό να ξορκίζει τον χειμώνα που δειλά κάνει την εμφάνισή του στον μακρινό ορίζοντα.

Ένα δροσερό αεράκι σηκώνεται και μαζί του παίρνει ευχές και υποσχέσεις για το νέο αντάμωμα την επόμενη χρονιά. Το σύννεφο ψηλά στον γαλανό ουρανό που κάνει την εμφάνισή του, προμηνύει το φθινόπωρο που ολοένα και περισσότερο πλησιάζει. Η ματιά «κλειδώνει» στο γλαροπούλι που συνοδεύει τα απόνερα του πλοίου, στο απέραντο γαλάζιο που απλώνεται ολόγυρα και που σύντομα θα δώσει τη θέση του στα κρύα και ψυχρά κτήρια της πόλης. Αυτά που θα καλύψουν τη θέα του νησιωτικού τοπίου που έδινε έμπνευση τα πρωινά μας. Οι μυρωδιές της φύσης θα αντικατασταθούν από τη μυρωδιά των εξατμίσεων, οι ήχοι της θάλασσας από τα κορναρίσματα, το βιβλίο των διακοπών από τον υπολογιστή. Οι μέρες στο ημερολόγιο γρήγορα θα γεμίσουν ραντεβού, υποχρεώσεις και υπενθυμίσεις. Οι ώρες παρέα με αγαπημένους φίλους θα γίνουν αραιά τηλεφωνήματα του Σαββατοκύριακου. Τα παιχνίδια με τα παιδιά, επισκέψεις στο βιβλιοπωλείο και το φροντιστήριο, συζητήσεις για τις εξωσχολικές δραστηριότητες. 

Όλα σύντομα θα αλλάξουν και η ζωή θα ξαναμπεί στο γνώριμο αυλάκι της. Ένα μόνο θα παραμείνει διαφορετικό. Η εμπειρία από το καλοκαίρι που ζήσαμε, που γευτήκαμε, που απολαύσαμε. Όνειρο μα και υπόσχεση για τη νέα χρονιά, μια κουκίδα στο ημερολόγιο που σύντομα θα ξαναγίνει στόχος μας και προορισμός μας.