Μουριά! Στέκει ορθή με τα γυμνά κλαδιά της να υψώνονται σαν περίτεχνα χέρια στον ανοιξιάτικο ουρανό, γεμάτα ρόζους και κομμένες άκρες. Δάκτυλα σαν σε δέηση, που υπέμειναν καρτερικά το κρύο, μέχρι το χάδι του ήλιου να ξαναφέρει πάλι την αναγέννηση και την μεταμόρφωση. Τα γυμνά της άκρα θα ξανασκεπαστούν με φύλλωμα παχύ και θα μεταμορφωθούν […]