Νοέ
Το αλουμινόχαρτο χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1913 σαν το αγαπημένο και εύχρηστο αντικείμενο κάθε ανθρώπου που ασχολείται με τη κουζίνα. Άραγε πόσο ασφαλές είναι για την υγεία μας;
Στη πραγματικότητα, η υπερβολική έκθεση μας στο αλουμίνιο είναι ένα γεγονός. Το πόσο επικίνδυνο είναι για την υγεία μας παραμένει υπό συνεχή διερεύνηση. Το αλουμίνιο την φυσική του κατάσταση δεν κρύβει καμμία απειλή. Υπάρχει σε μεγάλη αφθονία στη φύση (πιθανώς το πιο άφθονο μέταλλο της γης) και εξάγεται με πολύ χαμηλό κόστος για πολλές χρήσεις. Είναι ανθεκτικό στη διάβρωση και είναι πολύ ελαφρύ. Όλα αυτά το καθιστούν μια εύκολη πρώτη ύλη για διάφορα προϊόντα όπως: Τα αλουμινένια κουτιά αναψυκτικών και μπύρας, ορισμένες κατσαρόλες, το επεξεργασμένο τυρί, τα έτοιμα μίγματα για κέικ, η βρεφική πούδρα, το κραγιόν, τα αποσμητικά, τα ρινικά σπρέι, τα αντιόξινα φάρμακα, και φυσικά το αλουμινόχαρτο. Η μικρή έκθεση σε αλουμίνιο δεν είναι συνήθως επιβλαβής ούτε και τοξική αλλά τα υψηλά επίπεδα του αλουμινίου θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Η υπερβολική έκθεση έχει αποδειχθεί ότι οδηγεί σε συγκέντρωση του αλουμινίου στον οργανισμό μας και συγκεκριμένα στον εγκεφαλικό ιστό, στα οστά, στον σπλήνα, στους μύες, στο ήπαρ και στην καρδιά και έχει συνδεθεί με ασθένειες και καταστάσεις όπως:
➡️ Η άνοια και η νόσος Alzheimer’s
➡️ Η νόσος του Parkinson’s
➡️ Ο αυτισμός
➡️ Νευρολογικές παθήσεις
➡️ ΔΕΠΥ(Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας) ενηλίκων.
Το αλουμινόχαρτο μοιάζει να γίνεται πιο επικίνδυνο για την υγεία μας όταν ζεσταίνεται ή ψήνεται. Η υψηλή θερμοκρασία καθιστά δυνατή την απελευθέρωση του μετάλλου προς τον οργανισμό μας μέσω της τροφής. Ειδικά εάν -όπως δείχνουν οι επιστημονικές μελέτες- οι τροφές που καλύπτει είναι όξινες ή πικάντικες και ψήνονται σε δυνατή φωτιά. Μετά το ψήσιμο παραμένουν στην τροφή ίχνη αλουμινίου, ειδικά όταν το πιάτο περιλαμβάνει υλικά, όπως το λεμόνι, ο χυμός ντομάτας, το λευκό κρασί ή και το αλάτι.Επίσης είναι επιβλαβές και για το περιβάλλον. Μπορεί οι κονσέρβες να έχουν τη δυνατότητα να ανακυκλωθούν, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με το λερωμένο αλουμινόχαρτο – το οποίο χρειάζεται… αιώνες για να βιοδιασπαστεί. Και η ανθρωπότητα απορρίπτει ….δισεκατομμύρια τόνους αλουμινίου.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να προφυλαχθούμε αλλά και για να φροντίσουμε το περιβάλλον; Προφανέστατα, μειώνουμε στο ελάχιστο τη χρήση του και το αντικαθιστούμε με λαδόκολλες, καλής ποιότητας πλαστικά δοχεία, γυάλινα ταψάκια ή κεραμικά. Δεν αγοράζουμε χαμηλής ποιότητας κατσαρόλες και μεταλλικά σκεύη μαγειρέματος που όταν βρεθούν σε περιβάλλον υψηλής θερμοκρασίας θα απελευθερώσουν αλουμίνιο μέσα στο φαγητό μας.
Μπορεί αυτό το άρθρο να «ταράσσει» τα δεδομένα των μεθοδευμένων καθημερινών κινήσεων στη κουζίνα μας, όμως η εξέλιξη και η ενημέρωση είναι αυτές που προάγουν την ποιότητα και τη διασφάλιση της υγείας μας.
