Αφιέρωμα στον Steve Irwin

Αν ζούσε σήμερα θα ήταν 60 χρόνων. Όμως ο Steve Irwin έχασε την τελευταία του πνοή 44 ετών κατά τη διάρκεια γυρισμάτων ενός ντοκυμαντέρ για τη ζωή των θαλάσσιων πλασμάτων. Η προσφορά του στην ανθρωπότητα αδιαμφισβήτητη για τον αγώνα που έκανε στην ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση για τα ζώα του πλανήτη που κινδυνεύουν από εξαφάνιση. Ανέδειξε με τον δικό του ανεπανάληπτα ζεστό τρόπο την δύναμη, την αξία αλλά και την ομορφιά άγριων ζώων που μέχρι τότε φάνταζαν τρομακτικά και απειλητικά στα μάτια μας. Ρομαντικός εξερευνητής, περιβαλλοντολόγος, φυσιοδίφης, τρυφερός μπαμπάς και σύζυγος, προσπάθησε σε όλη τη σύντομη ζωή του να μας μεταδώσει την αγάπη, το νοιάξιμο και την φροντίδα του για τον κόσμο όλων των πλασμάτων με τα οποία μοιραζόμαστε τον πλανήτη. Και το πέτυχε. Μας εξοικείωσε μαζί τους, μας δίδαξε τον σεβασμό που αντικατέστησε τον φόβο, μας συγκίνησε, μας μετέφερε νοερά σε κάθε δράση του που σκοπό είχε το δικαίωμα των ζώων στην ελευθερία και την ασφάλεια. Γιος φυσιοδιφών, μεγάλωσε στην Αυστραλία, φροντίζοντας όλα τα ζώα αλλά ιδιαίτερα τους κροκόδειλους, φροντίζοντας την «αποκατάσταση» του ονόματος τους, τη διάσωση του οικοσυστήματος τους, και τη μεταφορά τους μακρυά από κυνηγότοπους που τους έκαναν εύκολη λεία για την εκμετάλλευση του δέρματος τους. Ίδρυσε τον οργανισμό Wildlife Warriors Worldwide για την προστασία των απειλούμενων ειδών και εργάστηκε ακούραστα μέχρι τον πρόωρο θάνατο του για την προώθηση της σημασίας που έχει η διάσωση τους. Αγαπημένο του ζώο ήταν επίσης μια θαλάσσια χελώνα των νησιών Γκαλαμπάγκος που την ονόμασε Χάριετ. Η χαριτωμένη αιωνόβια χελώνα φημολογείται πως είχε γεννηθεί την εποχή του Δαρβίνου, ο οποίος σύμφωνα με το μύθο την πήρε πίσω στην Αγγλία μαζί του. Η Χάριετ πέρασε τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής της στο Ζωολογικό Πάρκο της Αυστραλίας κοντά στον Steve Irwin και έκλεισε τα μάτια της τον Ιούνιο του 2006 σε ηλικία 176 ετών. Ο Irwin την θρήνησε σαν μια «γηραιά κυρία» όπως την κατονόμασε και μια σημαντική απώλεια για ολόκληρο τον πλανήτη και την ιστορία του. Λίγους μήνες αργότερα άφησε και ο ίδιος την τελευταία του πνοή από καρδιακή ανακοπή μετά από τσίμπημα στο στήθος από ένα σαλάχι καθώς το κινηματογραφούσε στο Μεγάλο Κοραλλιογενές Φράγμα. Ο θάνατος του στέρησε την Αυστραλία από έναν φανατικό περιβαλλοντολόγο και υποστηρικτή των δικαιωμάτων των ζώων που έφερνε συνάλλαγμα εκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο στη χώρα του, την οικογένεια του από έναν μοναδικά τρυφερό και εμπνευστικό πατέρα και σύζυγο και όλη την ανθρωπότητα από μια χαρισματική προσωπικότητα. Ο αγώνας του και η αγάπη του για τα ζώα μεταφυτεύτηκε ανεξίτηλα στην ψυχή μας. Τα παιδιά του συνεχίζουν με πάθος το έργο του, τα ντοκυμαντέρ του πάντα θα αποτελούν την πυξίδα της ευαισθητοποίησης των ζώων, αλλά αυτός ο κόσμος μοιάζει πολύ άδειος χωρίς εκείνον.