Αγαπημένο γαρύφαλλο!

Γαρύφαλλο! Τραγουδήθηκε, φορέθηκε στο πέτο σε ρομαντικές ή επίσημες εμφανίσεις, στοιβάχθηκε σε σωρούς στα πόδια αγαπημένων τραγουδιστών, έγινε σύμβολο του ακατάβλητου φρονήματος στα δύσκολα χρόνια της Ελλάδας και το λουλούδι της Εργατικής Πρωτομαγιάς, στόλισε βάζα και αυλές και συνόδευσε αγαπημένους στην τελευταία τους κατοικία σαν ύστατος φόρος αγάπης. Η δική μας ελληνική γαρυφαλλιά.

Ένα καλλωπιστικό και πολύ ευωδιαστό λουλούδι που ανθίζει από τις αρχές του καλοκαιριού μέχρι τα τέλη του φθινοπώρου και ακόμη και σήμερα, αν και αρκετά παραγκωνισμένο από τους ανταγωνιστές του όπως τα τριαντάφυλλα, εξακολουθεί να κοσμεί τις γλάστρες στα μπαλκόνια και τους κήπους.Το επιστημονικό του όνομα είναι Δίανθος, το «άνθος του Δία» και η μυθολογία ανέφερε πως ο Δίας από ζήλεια προς την Ήρα αποφάσισε να έχει και εκείνος ένα λουλούδι αντάξιο του κρίνου που εκείνη κατείχε. Έριξε τότε έναν κεραυνό στη γη και μέσα από καπνούς και αστραπές φύτρωσε το μυρωδάτο γαρύφαλλο που άντεξε στο χρόνο, αλλάζοντας συμβολισμούς και ρόλους όσο κανένα άλλο φυτό στην ιστορία της ανθοκομικής. 

Το λουλούδι των ποιητών, όπως θεωρήθηκε, εξέφραζε την αβρότητα και τη φινέτσα όταν προσφερόταν, αλλά και την τόλμη στη ροζ απόχρωσή του. Έμβλημα για τη Γιορτή της Μητέρας, στη λευκή και κόκκινή του μορφή δήλωνε την βαθιά αγάπη και στοργή αλλά και το θαυμασμό. Στις αυλές των παλαιότερων το μπουμπούκιασμά των αγέρωχων και μυρωδάτων γαρύφαλλων σκορπούσε ομορφιά και ευωδιά στα στενά σοκάκια. Απέδωσε τιμές σε ήρωες, προσφέρθηκε ως δείγμα ειρηνικής διάθεσης, εξέφρασε έρωτες, ευχές και πόθους, πολιτικές πεποιθήσεις και επαναστατικές διαθέσεις. Κέρδισε βραβεία και ρεκόρ Γκίνες όταν 105 χιλιάδες γαρύφαλλα χρησιμοποιήθηκαν για να σχηματίσουν την κορδέλα σύμβολο ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του μαστού. Έδωσε το έλαιό του στην ιατρική σαν βασικό αντίδοτο στον πονόδοντο αλλά και στην αρωματοποιία που χρησιμοποίησε τις ευωδιαστές νότες του σε μαγικούς οσφρητικούς συνδυασμούς και παρέμεινε για χρόνια ένα λουλούδι αναγνωρίσιμο με ιδιαίτερους συμβολισμούς που κάθε γενιά επέλεγε να τους προσδώσει.

Γνώρισε βέβαια και την απόλυτη παρακμή όταν ποδοπατήθηκε ως έκφραση λατρείας των καλλιτεχνών στις πίστες διασκέδασης. Παρέμεινε όμως το περήφανο και πανέμορφο λουλούδι που περιμένει καρτερικά το χέρι μας να το επιλέξει για να στολίσει τη γλάστρα ή το βάζο, να του δώσει και πάλι τη θέση που του αξίζει στην φιλόξενη γωνιά του κήπου και της καρδιάς μας!