Ιούλ
Το savoir faire του κινητού τηλεφώνου…ή αλλιώς οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς μας με το κινητό μας τηλέφωνο. Υπάρχουν; Μα και βέβαια! Μόνο που λίγοι τους ακολουθούν και ακόμη λιγότεροι τους γνωρίζουν. Ίσως γιατί οι παλαιότεροι ενθουσιαζόμαστε σαν μικρά παιδιά με τα χαρακτηριστικά που ολοένα και πιο πλουσιοπάροχα μας δίνουν αυτοί οι μικροσκοπικοί υπολογιστές τσέπης. Ίσως γιατί οι νεότεροι δεν μπορούν να διανοηθούν τη μέρα τους και την ίδια την κοινωνική τους ύπαρξη χωρίς να κρατούν το κινητό στο χέρι τους.
Έχουν κυλήσει μόλις 26 χρόνια που πρωτοεμφανίστηκαν στην αγορά για να κατακτήσουν ολόκληρο τον πλανήτη, να αλληλοσυνδέσουν ηπείρους έστω και ηλεκτρονικά, να προγραμματίσουν ζωές, να εκφράσουν συναισθήματα, να εισχωρήσουν στη δουλειά, στο σπίτι, ακόμη και στο προσκέφαλο μας. Όχι τυχαία το κινητό έχει χαρακτηριστεί «το τσιγάρο αυτού του αιώνα». Είναι η συσκευή που θα τσεκάρουμε τελευταία το βράδυ προτού πέσουμε για ύπνο και πρώτη το πρωί που θα ξυπνήσουμε. Είναι η συνήθεια, η ανάγκη, ο εθισμός της σύγχρονης εποχής, που μας κάνει να νιώθουμε πανικό μόλις αισθανθούμε πως έχουμε χάσει το κινητό μας, το έχουμε ξεχάσει, δεν το έχουμε δίπλα μας. Είναι η νοητή προέκταση του σώματός μας που μας απορροφά την προσοχή, παύει τις συζητήσεις μας, παρασύρει στον ηλεκτρονικό του κόσμο το μυαλό μας, το βλέμμα μας, τα συναισθήματα μας. Στην πραγματικότητα έχει σαρώσει κυριολεκτικά τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου μας. Διέλυσε τη φαντασία εκπαιδεύοντας στην ευκολία της πρόσβασης στην ψυχαγωγία, ακύρωσε την ικανότητά μας στον προσανατολισμό βομβαρδίζοντάς μας με ηλεκτρονικές πλοηγήσεις. Απορρόφησε τον ελεύθερο και δημιουργικό μας χρόνο κρατώντας μας δέσμιους των emails και των notifications. Μας αποξένωσε από την κοινωνική ζωή παγιδεύοντας το μυαλό μας στον virtual κόσμο του. Έγινε ο πρωταγωνιστής στην καθημερινότητα ρυθμίζοντας χρόνο και υποχρεώσεις, διασκέδαση και γνώση, μέσα από τη βολή και την ταχύτητα που προσφέρει. Μετατράπηκε στο μοναδικό «εργαλείο» που έχει την ικανότητα να μας κρατά διαρκώς σε εγρήγορση χωρίς να μας κάνει να δυσανασχετούμε. Βρίσκει τρόπους να μας κρατά δέσμιους στη φυλακή του όπως όταν αναρτά μια παλιά μας φωτογραφία ποντάροντας στον παράγοντα της νοσταλγίας που αυτή μας γεννά.
Αυτόματα όμως δημιούργησε και τους δικούς του εχθρούς που κραδαίνουν τα «μη» τους κάθε φορά που ακούγεται το γνωστό κουδούνισμα. Αν αναρωτιέστε για την ύπαρξη κάποιων κανόνων σωστής συμπεριφοράς στη χρήση του, η απάντηση είναι θετική. Ας ρίξουμε λοιπόν, λίγο περισσότερο φως στους κανόνες αυτούς: Ο σημαντικότερος κανόνας είναι να σεβόμαστε ορισμένους χώρους όπου η αθόρυβη λειτουργία του ήχου του είναι αυτονόητη. Στις εκκλησίες, στα θέατρα, στους κινηματογράφους, στις βιβλιοθήκες, τα δικαστήρια, τις αίθουσες συνεδριάσεων, στις ομιλίες, στις κοινωνικές εκδηλώσεις, στα επαγγελματικά μας ραντεβού. Οφείλουμε δε να είμαστε το ίδιο προσεκτικοί και με τον ήχο κουδουνίσματος που έχουμε επιλέξει ώστε να μην προκαλεί ενόχληση στους γύρω. Επιπλέον, όταν χρειαστεί να απαντήσουμε καλό είναι να απομακρυνόμαστε σε κάποιο σημείο που δεν θα ενοχλούμε με την ομιλία μας τους υπόλοιπους και ιδιαίτερα εάν βρισκόμαστε σε χώρο όπως το λεωφορείο ή μια συνάντηση οφείλουμε να μιλούμε χαμηλόφωνα και να ολοκληρώνουμε τη συνομιλία μας σύντομα. Σεβόμαστε την πνευματική ιδιοκτησία και αποφεύγουμε τα παράνομα downloads που την καταστρατηγούν. Ζητούμε την άδεια όποιου θέλουμε να φωτογραφίσουμε και δεν κάνουμε καμία παράτυπη λήψη ή χρήση μέσω του κινητού μας είτε αυτή αφορά άτομο είτε χώρο όπου υπάρχει αντίστοιχος περιορισμός. Αποφεύγουμε τη χρήση του όταν οδηγούμε με το αυτοκίνητο. Όσο για το κινητό στις παρέες, ο χρυσός κανόνας είναι η ελαχιστοποίηση της χρήσης του όταν είμαστε με τους φίλους και τους αγαπημένους. Είναι πολύ σημαντικό να δείχνουμε στους συνομιλητές μας το σεβασμό και την αμέριστη προσοχή μας, να μην βυθιζόμαστε στον αυτισμό της περιήγησης των social media και να μην διακόπτουμε τη συνομιλία μας για να απαντήσουμε ακόμη και αν πρόκειται για κάτι σημαντικό και αν το κάνουμε οφείλουμε να είμαστε σύντομοι και να ζητούμε συγγνώμη για τη οποιαδήποτε διακοπή. Άλλωστε αυτή η μικρή «έξυπνη» συσκευή γνωρίζει τα όριά της που δεν είναι άλλα από την δια ζώσης επαφή, το ανθρώπινο βλέμμα, το τρυφερό άγγιγμα, το ζεστό χαμόγελο, που καμμία οθόνη, emoji και SMS δεν θα μπορέσουν ποτέ να αντικαταστήσουν.
Γι’αυτό την επόμενη φορά που θα διακόψει την συζήτησή μας το γνωστό κουδούνισμα του κινητού μας, καλό είναι μα το «βάλουμε στη θέση του» που δεν είναι άλλη από τη τσάντα ή την τσέπη σε αθόρυβη λειτουργία και να υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας πως η τεχνολογία προσπαθεί για να βελτιώνει τη ζωή μας και όχι να την φυλακίζει μέσα στους αλγόριθμους και τα virtual φατσάκια της.
