Οι ψυχαναγκασμοί των Χριστουγέννων

Χριστουγεννιάτικος στολισμός και ψυχαναγκασμοί. Πολλοί στολίζουν απρόθυμα, αδιάφορα, διεκπεραιωτικά. Συνήθως αναπαράγουν την ίδια εικόνα κάθε χρόνο λες και το σπίτι φοράει συγκεκριμένη στολή τα Χριστούγεννα. Άλλοι πάλι θα αφήσουν τα παιδιά τους να στολίσουν το δέντρο, γιατί το απολαμβάνουν γιατί και εκείνα τρελαίνονται να συμμετέχουν, γιατί θέλουν να αφήνουν ελεύθερη την φαντασία τους και τη δημιουργικότητα τους. Και ας «μπατάρει» το δέντρο στη μια πλευρά από το βάρος των στολιδιών που επέλεξαν να τοποθετήσουν τα παιδικά χεράκια, και ας είναι η μεγαλύτερη χριστουγεννιάτικη μπάλα δίπλα στην κορυφή, και ας φωτίζονται μόνο τα κάτω κλαδιά γιατί εκεί έφταναν για να τοποθετήσουν τα λαμπάκια. 

Υπάρχουμε όμως και οι «άλλοι». Ξέρετε τώρα! Αυτοί με τους ψυχαναγκασμούς. Αυτοί που δεν επιτρέπουμε σε κανένα στολίδι να ξεφεύγει από την μαζοχιστική γεωμετρία του μυαλού μας, αυτοί που κάνουμε θεματικά δέντρα, αυτοί που δεν μπερδεύουμε ποτέ την χρωματική παλέτα, αλλά και οι ίδιοι που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ να κρεμάσουμε το αγαπημένο στολίδι της παιδικής μας ηλικίας. Στο πίσω μέρος του δέντρου όμως, αφού …δεν ταιριάζει με τα υπόλοιπα. Αλλά θέλουμε να συνεχίζει να υπάρχει μαζί μας, γιατί το αγαπάμε από τότε που το πρωτοαντίκρυσαν τα παιδικά μας μάτια. Κορδέλες και φιόγκοι απαραίτητα ατσαλάκωτοι, φωτάκια περασμένα αριστοτεχνικά ανάμεσα στα κλαδιά, για να φωτίζουν ομοιόμορφα, ιδανικά με το ίδιο τρεμόσβημα, σε όλο το δέντρο. Είμαστε εμείς που θα αφήσουμε τα παιδιά μας να στολίσουν το δέντρο και το βράδυ θα καθίσουμε να το ξαναφτιάξουμε για να ηρεμήσει το μυαλό μας που διαμαρτύρεται με την παιδική άποψη. Και ναι, θα χαμηλώσουμε με ντροπή τα μάτια μας όταν την άλλη μέρα το πρωί θα μας κάνουν τα παιδιά μας παράπονο ότι αλλάξαμε τη θέση των στολιδιών τους ή ότι αφαιρέσαμε όλα τα κουκλάκια, αγγελάκια και αγιοβασιλάκια που στεκόντουσαν- για εμάς-αταίριαστα. Γιατί απλά δεν μπορούμε να έχουμε μπροστά μας κάτι που ξεφεύγει από την αισθητική της τελειότητας που έχει ανάγκη για να σιγάσει ο ψυχαναγκασμός. Ένας ψυχαναγκασμός, ο οποίος κρατά σαν μαέστρος την μπαγκέτα που επιθυμεί να παράγει τον τέλειο ήχο της ορχήστρας. Και γνωρίζουμε στην ψυχή μας πως τα Χριστούγεννα είναι το μαζί, η χαρά, ο αυθορμητισμός, η ανεμελιά. Πως πρέπει να δίνεται προβάδισμα στην αθώα παιδικότητα. Πως ο στολισμός είναι γέλιο πηγαίο, είναι αγκαλιές, είναι συμμετοχή ολόκληρης της οικογένειας σε ένα έργο που θα φέρει τη σφραγίδα του καθενός πάνω στα κλαδιά του δένδρου, το απρόσμενα παράταιρο στολίδι σε κάθε γωνιά του σπιτιού, τη γλύκα της αθωότητας που θα αποθέσει το λούτρινο αρκουδάκι του ύπνου στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. 

Κρατείστε όμως λίγη κατανόηση για όλους εμάς που έχουμε επίγνωση των ψυχαναγκασμών μας, που δεν μας επιτρέπουμε να βλέπουμε δέντρα στραβά, ασυνάρτητα φορτωμένα, παράταιρα πολύχρωμα. Στην πραγματικότητα και εμείς κρύβουμε τα ίδια συναισθήματα στην ψυχή μας. Λαχταρούμε και προσμένουμε τις γιορτές που θα μας φέρουν κοντά με τους αγαπημένους μας, αποζητούμε φιλιά και αγκαλιές που μοσχοβολούν αγάπη, ασφάλεια και αποδοχή!