Μαρ
Μέση Ηλικία. Άραγε εξαφανίστηκε από το λεξιλόγιο μας; Χάθηκε μέσα στο χρόνο; Αναθεωρήθηκε στη δίνη της πολύπλοκης και απαιτητικής καθημερινότητας;
Η αλήθεια είναι πως στις μέρες μας η παλιά έννοια της «μέσης ηλικίας» τείνει να αμβλύνεται ολοένα και περισσότερο και αυτό γιατί οι σύγχρονοι μεσήλικες είτε παραμένουν εξαιρετικά δραστήριοι, είτε προσπαθούν επιμελώς και πολλές φορές με τη βοήθεια της επιστήμης ή την τύχη των καλών γονιδίων να φαίνονται αρκετά νεότεροι, να διαθέτουν ακόμη πολύ «ζωή μέσα τους», να διαλαλούν την νεανικότητά τους. Σήμερα, στην ηλικία των 40 ή 50 ετών πολλοί εκπρόσωποι και των δύο φύλων γίνονται για πρώτη φορά γονείς, αλλάζουν συντρόφους, δουλειές και φευ, πολλές φορές και χαρακτηριστικά, σε μια κούρσα με το χρόνο, που βιολογικά τουλάχιστον τους θέλει να διανύουν την πάλαι ποτέ «μέση ηλικία». Οι γυναίκες δηλώνουν πως εξακολουθούν να νιώθουν ακμαίες, πως η εμμηνόπαυση περισσότερο τις απελευθερώνει παρά τις γερνά, πως οι σχέσεις τους ξεσκονίζονται και γιατί όχι, ανανεώνονται υπό το πρίσμα της εμπειρίας και της σοφίας που τους προσδίδουν οι δεκαετίες της ζωής, πως οι ρυτίδες – όσες τουλάχιστον αφήνουν – τους χαρίζουν γοητεία και γιατί όχι, ζηλευτή σοφία. Οι άνδρες πάλι, σε αυτές τις δεκαετίες επιλέγουν να ξεκινήσουν μια έντονη ρουτίνα άσκησης προσπαθώντας να διατηρήσουν τη σφριγηλότητα και νεανικότητά τους, ή πέφτουν με τα μούτρα σε νέους επαγγελματικούς ορίζοντες με την εμπειρία όσων αποτυχιών ή επιτυχιών γεύτηκαν τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς απαραίτητα να αλλάζουν συντρόφους, ή αμάξια, όπως έκαναν οι συνομήλικοι τους «ώριμοι» παλαιότερα.
Βρισκόμαστε λοιπόν στο δύση της έννοιας του μεσήλικα ή μήπως η σύγχρονη εποχή απαιτεί πολλά από την ηλικία αυτή που κάποτε θεωρούσαν ότι άνοιγε το δρόμο προς τη συνταξιοδότηση από τη δουλειά αλλά και την ίδια τη ζωή; Η απάντηση παραμένει προσωπική επιλογή του καθενός, όμως το βέβαιο είναι πως οι ρυτίδες κρύβουν τη δική τους γοητεία, το φως στο βλέμμα εξακολουθεί να παραμένει λαμπερό, η ψυχή παραμένει νέα και το σώμα, με τη σύγχρονη εξάσκηση, ακμαίο και γεμάτο ζωή. Συνεπώς γελάσαμε το χρόνο; Συμφιλιωθήκαμε μαζί του; Ή απλά κυνηγούμε μια χίμαιρα που σύντομα θα μας προσγειώσει εξαντλημένους στη δεκαετία του «ηλικιωμένου»; Η απάντηση δεν μοιάζει εύκολη, όμως οι μεσήλικες του 21ου αιώνα μοιάζει πως ξεγλιστρούν από τα στενά ηλικιακά τους όρια, χαρίζοντας στον εαυτό τους μια δεύτερη ευκαιρία να περάσουν μερικές δεκαετίες ακόμη πιο δημιουργικές, πιο έντονες, με την υπεροχή μιας επιμελώς κρυμμένης ρυτίδας που αν μη τι άλλο σηματοδοτεί την αγάπη για την ζωή.
