Ιούν
Σκυμμένοι δουλεύουν αγόγγυστα στα χωράφια τους, σκαμμένα από τον ήλιο τα πρόσωπα τους, ροζιασμένα και τραχιά τα χέρια τους, καταθέτουν κάθε ικμάδα της δύναμης και της υπομονής τους στην καλλιέργεια της γης. Είναι οι γεωργοί μας… οι άνθρωποι που αφιερώνουν όλη τους τη ζωή στο να γεμίζουμε το πιάτο μας με τροφές που γεννήθηκαν από το σπόρο που έβαλαν στη γη τα χέρια τους. Παλεύουν με άγονα χώματα, με σκληρές καιρικές συνθήκες που μπορεί να καταστρέψουν κόπους μηνών σε λίγα λεπτά, με τις ασθένειες που προσβάλλουν τις καλλιέργειες τους, με την εισβολή των ζώων και των πτηνών στα γεμάτα καρπό χωράφια τους.
Πως όμως έφτασε ο άνθρωπος να γίνει αγρότης, μετά από δεκάδες χιλιάδες χρόνια που ζούσε ως τροφοσυλλέκτης και κυνηγός; Οι ιστορικοί υπολογίζουν την πρώτη εμφάνιση της γεωργίας γύρω στα 10.000-12.000 χρόνια π.Χ. Μπορούμε ίσως να εικάσουμε πως θα συνέπεσε με την έλλειψη του άφθονου κυνηγιού. Έτσι ο άνθρωπος, κάτω από την επιτακτική ανάγκη της αυτοσυντήρησής του, άρχισε να ασχολείται με τη γεωργία. Αρχικά δεν ασχολήθηκε όπως είναι φυσικό με τη καλλιέργεια, αλλά με τη συλλογή των σπόρων. Κατάλαβε όμως γρήγορα, ότι συλλέγοντας σπόρους που έπεφταν στο έδαφος μπορούσε να δημιουργήσει ένα νέο φυτό, το οποίο μετά από λίγους μήνες παρήγαγε πολλαπλάσια ποσότητα σπόρων. Έτσι, ο άνθρωπος από συλλέκτης έγινε παραγωγός της τροφής του.
Άρχισε λοιπόν να καλλιεργεί αυτούς τους σπόρους, κοντά σε λίμνες και ποτάμια όπου υπήρχε άφθονο νερό.Οι μεγάλοι πολιτισμοί της Μεσοποταμίας και της Αιγύπτου εμφανίσθηκαν όταν οι άνθρωποι των περιοχών αυτών καλλιέργησαν φυτά και ανέπτυξαν μεθόδους καλλιέργειας, με αποτέλεσμα την ικανοποιητική παραγωγή της τροφής τους. Λέγεται μάλιστα ότι οι λαοί των περιοχών αυτών και κυρίως οι Σουμέριοι, που ήταν ένας από τους αρχαιότερους λαούς της γης, καθώς και οι Ασσύριοι που κατοικούσαν στη Μεσοποταμία, γνώριζαν τις θεραπευτικές ιδιότητες 200 περίπου φυτών, μεταξύ των οποίων ήταν ο άνηθος, το θυμάρι, η ρίγανη, που τα χρησιμοποιούσαν οι γιατροί της εποχής εκείνης.
Η θαυμαστή εποποιία της γεωργίας ξεκίνησε χιλιάδες χρόνια πίσω για να φτάσει στις τόσο διαφορετικές γεωργίες του σήμερα. Σήμερα που ολοένα και λιγότεροι νέοι επιλέγουν να ακολουθήσουν το επάγγελμα που κληρονομούν από τους προγόνους τους και παραδίδουν τη γη τους σε ξένους προς εκμετάλλευση. Καθόμαστε αυτάρεσκα πίσω από τα γραφεία μας και υποτιμούμε την αξία της γεωργίας και την σπουδαιότητα της ύπαρξης των γεωργών στην ποιότητα της ζωής μας και της υγείας μας. Αναλογιστείτε έναν άνθρωπο που δεν έχει μισθό, αλλά περιμένει να ολοκληρωθεί και να ευοδώσει η σοδειά του για να ζήσει. Να δουλεύει μήνες, με εντατική φροντίδα και παρακολούθηση για να παράγει μια σωστή πρώτη ύλη που θα θέλει κάποιος να αγοράσει σε τιμή που θα αποφέρει κέρδος. Που θα χρειαστεί να πετάξει όλη τη σοδειά του αν δεν υπάρχει ζήτηση. Που θα πρέπει να τα βάλει με το κρύο, το χιόνια, τη βροχή, τους ανέμους, τη ζέστη και ένα σωρό παράγοντες που δεν μπορεί να προβλέψει και πολλές φορές ούτε να αντιμετωπίσει..
Είναι πραγματικοί ήρωες και τους χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για ότι μας έχουν προσφέρει… μας προσφέρουν και θα συνεχίζουν να μας προσφέρουν…
10 Ιουνίου: η ημέρα του γεωργού.
