Τι κοινό έχουν τα πρόωρα παιδιά;

Είναι ξεχωριστά παιδιά. Μοιάζουν ευάλωτα στο άγγιγμα αλλά στην πραγματικότητα είναι με έναν μοναδικό τρόπο άθραυστα. Μικροσκοπικά ανθρώπινα όντα που υποκλίνεσαι στο κουράγιο τους, την αποφασιστικότητα τους, το πείσμα τους, το θάρρος τους, την αντοχή τους στον αγώνα επιβίωσης.
Γαλήνιες υπάρξεις με αλεξίσφαιρη δύναμη ψυχής.

Κάθε χρόνο 1 στα 10 μωρά γεννιέται πρόωρα και περνά τις πρώτες εβδομάδες ή και μήνες της ζωής του σε Μονάδες Εντατικής Νοσηλείας.
Λιλιπούτειοι αγωνιστές της ζωής που παλεύουν να αναπνεύσουν, τα τραφούν και να ρυθμίσουν έξω από το σώμα της μαμάς, έναν οργανισμό που δεν πρόλαβε να ωριμάσει καλά-καλά γιατί κάτι πήγε στραβά και βιάστηκε να βγει στο φως αναζητώντας εκεί την ελπίδα να επιβιώσει.
Έξω από τις πόρτες των μονάδων Εντατικής Νοσηλείας οι νέοι γονείς δακρύζουν, αγωνιούν και ελπίζουν. Ελπίζουν πως θα έρθει σύντομα η ώρα να πάρουν στην αγκαλιά τους αυτό το μικρό πλασματάκι που αναγκάζονται να βλέπουν πίσω από το ψυχρό τζάμι. Μαμάδες και μπαμπάδες που προσεύχονται για την ώρα που και το δικό τους μωρό θα μπορέσει να αναπνεύσει χωρίς σωληνάκι, να πιεί το γάλα χωρίς υποβοήθηση, να κουρνιάσει στον κόρφο τους για να αποκοιμηθεί ακούγοντας τον γνώριμο ήχο της καρδιάς τους.
Στις μέρες μας με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας αυτοί οι γονείς έχουν περισσότερες ελπίδες να πάρουν το δώρο της ζωής στην αγκαλιά τους.
Για τις μαμάδες και τουςμπαμπάδες είναι πραγματικά μαγική η ώρα που το ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό θα τους αφήσει επιτέλους να αγγίξουν το μικρό χεράκι και να ψιθυρίσουν λόγια αγάπης στους μικρούς τους αγωνιστές. Είναι η στιγμή που η ελπίδα γίνεται πραγματικότητα και η αγωνία τόσων μηνών χαρά.
Στους μικρούς μας ήρωες είναι αφιερωμένη αυτή η ημέρα, γιατί μας δείχνουν πως το πείσμα και η θέληση για ζωή μπορεί να αποδειχθούν οι ισχυρότεροι σύμμαχοι στον αγώνα για επιβίωση.

Παγκόσμια Ημέρα Πρόωρου Τοκετού.