Η ιστορία των φακών επαφής

O Δεκέμβριος είναι ο παγκόσμιος μήνας της όρασης και γι’αυτό αξίζει σήμερα να κάνουμε ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα στους φακούς επαφής. 

Όταν σκέφτεστε τους φακούς επαφής, πιθανότατα δεν μπορείτε να φανταστείτε ότι φοράτε ένα μπολ με νερό στο κεφάλι σας, αλλά όλως περιέργως κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα….Στο βιβλίο “Codex of the eye” του 1508, ο Ιταλός εφευρέτης Λεονάρντο ντα Βίντσι εικάζει ότι η βύθιση του κεφαλιού σε ενα μπολ με νερό μπορεί να αλλάξει την όραση. Ήταν ο πρώτος που οραματίστηκε για πρώτη φορά τους φακούς που θα είχαν άμεση επαφή με το μάτι. Δυστυχώς, ήταν μόνο ένα σχέδιο στο χαρτί – δεν υπήρχαν άλλωστε υλικά για μια τόσο τολμηρή εφεύρεση. Το 1636, ο Καρτέσιος επανήλθε στην προσπάθεια κατασκευής φακών. Αφού εξέτασε το έργο του Da Vinci, πρότεινε μια άλλη ιδέα: Την τοποθέτηση ενός γυάλινου σωλήνα γεμάτου με υγρό σε άμεση επαφή με τον κερατοειδή. Η εφεύρεση του Καρτέσιου λειτούργησε κάπως αλλά η χρήση του σωλήνα καθιστούσε αδύνατο τον βλεφαρισμό.Ο πρώτος φακός δημιουργήθηκε μόλις στις αρχές του 19ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1801. Ο Thomas Young, ένας Άγγλος γιατρός, σχεδίασε έναν μικροσκοπικό γυάλινο σωλήνα γεμάτο με νερό, ο οποίος εφαρμοζόταν απευθείας στο μάτι.Το 1827, ο Άγγλος αστρονόμος Sir John Herschel προτείνει μια λείανση των φακών επαφής ώστε να εφαρμόζουν ακριβώς στην επιφάνεια του ματιού. Όμως η θεωρία του, έμεινε μόνο μια εικασία μέχρι σχεδόν 100 χρόνια μετά.Το 1929, ο Joseph Dallos, ένας Ούγγρος γιατρός, τελειοποιεί τις μεθόδους λήψης καμπυλότητας με καλούπια, ώστε οι φακοί επαφής να ταιριάζουν καλύτερα στο σκληρό χιτώνα του ματιού, αποδεικνύοντας τις θεωρίες του Herschel. Για πρώτη φορά ήταν δυνατή η δημιουργία φακών επαφής που ανταποκρίνονταν στο πραγματικό σχήμα του ματιού.Κατά τη δεκαετία του 1930, νέα πλαστικά κατέστησαν δυνατή την παραγωγή ελαφρών, διάφανων φακών επαφής. Αλλά παρόλο που οι νέοι φακοί ήταν πλαστικοί, ήταν ακόμη πολύ σκληροί φακοί, κάλυπταν ολόκληρο το μάτι και χρησιμοποιούνταν μόνο για μερικές ώρες κάθε φορά.Αυτό όμως άλλαξε όταν το 1952 ο Τσεχοσλοβάκος χημικός, με εξειδίκευση στη δημιουργία υλικών που μπορούν να βρίσκονται σε συνεχή επαφή με τους ανθρώπινους ιστούς χωρίς προβλήματα, ο Ότο Βίχτερλε, δημιούργησε έναν τύπο πλαστικού που ονομάζεται υδρογέλη και ήταν μαλακό και εύκαμπτο όταν ήταν βρεγμένο και μπορούσε να μορφοποιηθεί.Το 1965 η αμερικανική Εθνική Εταιρεία Ανάπτυξης Ευρεσιτεχνιών απέκτησε τα αμερικανικά δικαιώματα παραγωγής των φακών επαφής, τα οποία και παραχώρησε στην εταιρεία Bausch & Lomb.Το 1987 ξεκίνησε η χρήση φθοροσιλικονών στην κατασκευή φακών. Με τον τρόπο αυτό μπορούσε κανείς ακόμα και να κοιμηθεί με τους φακούς ενώ λίγα χρόνια αργότερα διατέθηκαν στην αγορά οι πρώτοι ημερήσιοι φακοί. Οι φακοί με φθοροσιλικόνη είναι διαθέσιμοι στην αγορά μέχρι σήμερα.Ο 21ος αιώνας έφερε ακόμη μία επανάσταση – τη δυνατότητα συνδυασμού της υδρογέλης με τη σιλικόνη. Με άλλα λόγια τη δημιουργία μαλακών, άνετων φακών με υψηλή διαπερατότητα οξυγόνου και ταυτόχρονα με μεγάλη ευκαμψία και ελαστικότητα, δηλαδή οι φακοί τρίτης γενιάς. Ωστόσο, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι εταιρείες οπτικών σίγουρα δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία λέξη.

Σημαντικό βέβαια είναι να επισημανθεί ότι ο εφευρέτης των φακών επαφής Ότο Βίχτερλε, που έζησε μεγάλες τιμές για την προσφορά του στην επιστήμη, φορούσε γυαλιά μέχρι το τέλος της ζωής του το 1998!

Credits to: www.optometrynews.grwww.iwear.grwww.contactlenses.gr

www. Kathimerini.gr