Ιούλ
Είναι γνωστό ότι ένα μεγάλο μέρος του κοινωνικού συνόλου επιλέγει για τη φροντίδα της υγείας του ΠΡΩΤΑ το φαρμακοποιό.
Είναι θέμα οικειότητας; Είναι θέμα εύκολης προσβασιμότητας; Η είναι η βαθειά πεποίθηση ότι ο άνθρωπος αυτός διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ενδυνάμωση όλων των παραμέτρων που καθορίζουν τη βελτίωση της υγείας;
Αν θα έπρεπε να δώσουμε έναν ορισμό για την υγεία, οι περισσότεροι από εμάς θα επικέντρωναν την απάντηση τους στην έλλειψη ασθένειας. Όμως υγεία σημαίνει μία πλήρης σωματική, πνευματική και ψυχική ευεξία του ατόμου, στοιχεία που αποκαθηλώνονται και καταρρέουν κατά τη διάρκεια μιας χρόνιας πάθησης που επηρεάζει ολοκληρωτικά τη ζωή ενός ανθρώπου.
Οι χρόνιες παθήσεις χαρακτηρίζονται από προοδευτική επιδείνωση πολλών λειτουργιών του οργανισμού. Ο διαβήτης, τα αυτοάνοσα νοσήματα, η υπέρταση, το άσθμα, η ΧΑΠ (χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια), η ΧΝΑ( χρόνια νεφρική ανεπάρκεια), οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου, τα καρδιολογικά νοσήματα, τα ψυχικά νοσηματα, οι ρευματικές παθήσεις είναι μια μικρή αναφορά σε σύγκριση με το μεγάλο αριθμό χρόνιων παθήσεων που αλλάζουν την ποιότητα της ζωής, στερούν τη συμμετοχή σε απλές καθημερινές απολαύσεις, και επηρεάζουν αρνητικά τις σχέσεις με το οικογενειακό, κοινωνικό και επαγγελματικό περιβάλλον.
Αν προσθέσουμε και την οικονομική επιβάρυνση που σημαίνει η διαχείριση μίας χρονιάς ασθένειας αντιλαμβανόμαστε το ψυχολογικό αδιέξοδο των πασχόντων.
Η μη συμμόρφωση του ασθενούς στη θεραπεία, η μη συνειδητοποίηση της σοβαρότητας της κατάστασης, η έλλειψη φροντίδας και ενσυναίσθησης από το οικείο περιβάλλον, η έλλειψη ευαισθητοποίησης της κοινωνίας απέναντι στους πάσχοντες, η μη τήρηση συγκεκριμένου τρόπου ζωής και κανόνων σωστής διατροφής, η παραίτηση από την προσπάθεια διαχείρισης της ασθένειας, οδηγούν αναπόφευκτα σε επιδείνωση των συμπτωμάτων της χρόνιας πάθησης, σε δυσμενή πρόγνωση για τη ζωή και σε τεράστιο οικονομικό κόστος για το εθνικό σύστημα υγείας.
Η ιατρική και τα συστήματα υγείας είναι προσανατολισμένα στην άμεση αντιμετώπιση της οξείας φάσης μιας νόσου και αφιερώνουν ελάχιστο χρόνο στο να τοποθετήσουν τον χρόνιο ασθενή στο κέντρο της προσοχής, προσφέροντας του λύσεις και καλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα για την προαγωγή της υγείας του.
Το φαρμακείο διαδραματίζει εξέχοντα ρόλο στον τομέα των υπηρεσιών που επικεντρώνονται στη φροντίδα του ασθενούς και συμβάλλει καθοριστικά στον έλεγχο και την παρακολούθηση των θεραπειών. Το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης των φαρμακοποιών όσο και η ικανότητα της φαρμακευτικής επιστήμης και πρακτικής να αποκαλύπτει τις νέες ανάγκες και να σπεύδει να τις υπηρετήσει οδήγησε το φαρμακοποιό να μην εστιάζει στη διανομή των φαρμάκων αλλά στην προάσπιση της υγείας του ανθρώπου που εμπιστεύεται στο φαρμακοποιό την υγεία του.
Ο/Η Φαρμακοποιός είναι συνοδοιπόρος του χρόνιου ασθενούς.
• Είναι ο επαγγελματίας υγείας που με την άμεση καθημερινή επαφή, επικοινωνεί μαζί του για τη χορήγηση της φαρμακευτικής αγωγής αλλά συγχρόνως αφουγκράζεται τις ανησυχίες, τις αγωνίες, και το φόβο που απορρέει από την πρόγνωση της ασθένειας του.
• Έχει γνώση του συνολικού ιστορικού υγείας του ασθενή, του οικογενειακού του περιβάλλοντος, των συνηθειών του, του χαρακτήρα του που καθορίζει τη συμμόρφωση στην αγωγή και τα νέα δεδομένα της ζωής του.
• Κατέχει τη θεραπευτική αξία των φαρμάκων αλλά και τη συχνότητα εμφάνισης των πραγματικών παρενεργειών τους και με τις συμβουλές του ηρεμεί και κατευθύνει τον ασθενή στο καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα.
• Ενθαρρύνει τον ασθενή και τον οδηγεί στην ενδυνάμωση του και στην κατάκτηση δεξιοτήτων που θα τον καταστήσουν ικανό να λαμβάνει τις σωστές αποφάσεις για την υγεία του.
• Γνωρίζει την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής, της φυτοθεραπείας, των συμπληρωμάτων διατροφής ,των εναλλακτικών τρόπων προσέγγισης και τη σημασία της διατροφής σε συνδυασμό με τη φαρμακευτική αγωγή. Προλαμβάνει συνδυασμούς και ενέργειες που θα επηρεάσουν το θεραπευτικό αποτέλεσμα.
• Καθοδηγεί και υποστηρίζει τον ασθενή να ελέγχει τις καταστάσεις που επηρεάζουν την πάθηση του. Η απερίσκεπτη απόφαση του χρόνιου ασθενή να διακόψει από μόνος του τη φαρμακευτική του αγωγή λόγω των πιθανών παρενεργειών που αναφέρονται στο φυλλάδιο οδηγιών, η εμμονική επιλογή εναλλακτικών τρόπων θεραπείας που αποφάσισε να ακολουθήσει μέσα από την προσωπική του έρευνα στο αμφίβολο επιστημονικού κύρους διαδίκτυο αποτελεί την καθημερινότητα που καλείται να αντιμετωπίσει ο/η Φαρμακοποιος. Μια πραγματικότητα που απαιτεί πολύ λεπτούς χειρισμούς με σεβασμό στις πεποιθήσεις και τις επιθυμίες του ασθενούς αλλά με απώτερο σκοπό να διακριθούν και να ακολουθηθούν οι ασφαλέστεροι για την υγεία του οδοί.
• Προλαμβάνει την ασυμβατότητα και τη συνέργεια φαρμάκων που αμέλησε ο ασθενής να ενημερώσει το γιατρό του ότι λαμβάνει για άλλες του παθήσεις. Λόγω της γνώσης του ιστορικού του ασθενή, τον συμβουλεύει να μην ξεχνά να αναφέρει στο γιατρό του τις φαρμακευτικές του αλλεργίες ( αλλεργία σε αντιβιοτικά, αλλεργία στα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη) ή γενετικές καταστάσεις όπως η ανεπάρκεια ενζύμου G6ΡD).
Το ελληνικό φαρμακείο στρέφεται με έμφαση στην παροχή φροντίδας του ασθενή. Επικεντρώνει το ρόλο του στην προάσπιση της υγείας του κοινωνικού συνόλου και ιδιαίτερα στην υποστήριξη των χρόνια πασχόντων.
Σε μία χώρα που μαστίζεται από την οικονομική κρίση και συμπιέζει διαρκώς τους πόρους για την υγεία, οι ασθενείς βρίσκουν στο ελληνικό φαρμακείο τη φροντίδα και τη θαλπωρή που θα τους οδηγήσουν στην αποτελεσματικότερη διαχείριση των προβλημάτων υγείας τους.
