Φεβ
Γιορτάζεται κάθε χρόνο το τελευταίο Σάββατο του Φεβρουαρίου και αποτελεί ένα παράξενο, πολλές φορές ανατριχιαστικό έθιμο, που όμως, για όσους δεν το γνωρίζουν, έχει τις ρίζες του στα βάθη της ιστορίας. Η πανάρχαιη τέχνη της κατάποσης σπαθιών πρωτοεμφανίστηκε στην Ινδία, σαν θρησκευτικό έθιμο από τους φακίρηδες, προκειμένου να αποδείξουν την αφοσίωσή τους στη δύναμη των θεών. Στη συνέχεια επεκτάθηκε σε Κίνα, Ιαπωνία, Ελλάδα και Ρώμη, με ψυχαγωγικό κυρίως σκοπό αλλά και ως μέρος αρχαίων τελετών, για να φτάσει στις μέρες μας να συναντάται μόνο σε παραστάσεις των ζογκλέρ. Στην Ιαπωνία εμφανίστηκε το 750μΧ και έγινε γνωστό από το διάσημο υπαίθριο θεατρικό σόου με ακροβατικά “Sangaku” στο οποίο ταχυδακτυλουργοί και ακροβάτες επιδείκνυαν τις ικανότητές τους. Την ίδια περίοδο, στις χώρες της Μέσης Ανατολής, οι Δερβίσηδες, που σε ορισμένες περιπτώσεις ζητιάνευαν περιπλανώμενοι στους δρόμους, εμφάνισαν νέους τρόπους εντυπωσιασμού για την επαιτεία τους, όπως το περπάτημα σε καυτά κάρβουνα και τη κατάποση σπαθιών. Στην Ευρώπη που η τεχνική έγινε γνωστή μετά το 1200 μΧ, οι ζογκλέρ διασκέδαζαν τον κόσμο με την τέχνη της κατάποσης σπαθιών, όμως βρέθηκαν στο στόχαστρο της Καθολικής εκκλησίας που προέβει σε σκληρές διώξεις των ταχυδακτυλουργών και μάγων.
Αυτό όμως που πολλοί δεν γνωρίζουμε είναι ότι αυτή ακριβώς η ανατριχιαστική για τους θεατές πρακτική στάθηκε η αιτία να αναπτυχθεί η πρώτη μέθοδος ενδοσκόπησης από τον Δρ. Άντολφ Κούσμαουλ στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας που το 1868 πραγματοποίησε την πρώτη #οισοφαγική ενδοσκόπηση. Λίγα χρόνια αργότερα ένας Σκωτσέζος φυσικός έκανε πεπτικά πειράματα με τη βοήθεια ενός βιρτουόζου της κατάποσης σπαθιών, που τον βοήθησε να εξετάσει την έκταση και τη διάρκεια της πέψης. ΄Ετσι, το παράξενο και αποτρόπαιο αυτό έθιμο, απέκτησε τη δική του μέρα υπενθύμισης στον κόσμο, αφού αποτέλεσε την έμπνευση της επιστημονικής κοινότητας για εξετάσεις που στις ημέρες μας είναι η αιτία που σώζονται αναρίθμητες ζωές.
